Działalność wydawnicza
Od 1989 r. zajmuje się działalnością wydawniczą, gdy na przetargu od komisji likwidacyjnej RSW kupił tygodnik „Trybuna Wałbrzyska”.
Od tamtego czasu wydawał kilkadziesiąt ogólnopolskich tytułów prasowych, głównie o profilu narodowym, historycznym, katolickim czy satyrycznym, m.in.:
tygodnik:
„Tylko Polska”,miesięczniki nadal wydawane:
„Tajemnice Świata”,
„Super Detektyw”,
„Tajne Historie Świata”
oraz inne:
„Dziennik Narodowy”, „Polonia”, „Poradnik Turystyczny”,
„Miesięcznik Narodowy” (Polskiego Stowarzyszenia Nie dla UE),
„Kwartalnik Narodowy” (Stowarzyszenia przeciwko Antypolonizmowi),
„Pismo Patriotyczne” (wspólnie z Polonią, m.in. z USA, Wielkiej Brytanii, Francji, Niemiec, Kanady),
„Polak Katolik – Gazeta Tradycji Katolickiej”,
„Samoobrona – Gazeta Ogólnopolska”
oraz wiele tytułów o profilu sensacyjnym i satyrycznym.
Wydał ponad 2 tys. tytułów książkowych, w tym ponad 50 swojego autorstwa, m.in. 10-tomową „Encyklopedię satyry polskiej”, „Wielką księgę toastów” czy „Warszawski dowcip w walce 1944–1945”.
Wydał i sprzedał rekordową ilość ponad 5 mln małych książek „Dowcipy o blondynkach”, których był pomysłodawcą.
W latach 2008–2013 był wydawcą miesięcznika „Co z tą Polską?”, którego był drugim równorzędnym redaktorem naczelnym wraz z Bolesławem Sznicerem, przewodniczącym Gminy Starozakonnych RP, byłym przez 21 lat dyrektorem cmentarza żydowskiego w Warszawie przy ul. Okopowej. Podejmowali wspólnie wiele inicjatyw dla polepszenia relacji polsko-żydowskich, ochrony zabytków kultury żydowskiej w Polsce (zobacz video), a także powstrzymywaniu szkalowania Polski i Polaków.
Był przez rok głównym organizatorem protestu mieszkańców Jedwabnego przeciwko przypisywaniu tej zbrodni Polakom oraz próbie przeprosin za nią w imieniu wszystkich Polaków przez prezydenta Aleksandra Kwaśniewskiego.
Był organizatorem Komitetu Obrony Dobrego Imienia mieszkańców Jedwabnego, a także nadania godności honorowego obywatela miasta
dla Prezesa Polonii Amerykańskiej Edwarda Moskala.
Wielokrotnie był atakowany za tę propolską postawę, tym bardziej, że krótko wcześniej był drugą postacią po Kazimierzu Świtaniu,
broniącą pozostawienia krzyży na Oświęcimskim Żwirowisku.
Jako rzecznik prasowy prostował kłamstwa antypolskich szowinistów. Napisał kilka książek o tych wydarzeniach.
Często powtarzał, że „moją bezkompromisową działalność patriotyczną należy mierzyć ilością i siłą wrogów Polski i Polaków”.
